class="html not-front not-logged-in one-sidebar sidebar-second page-node page-node- page-node-165542 node-type-noticia">

            

Nina amprouada

Ter, 13/02/2007 - 16:04


Amabília era ua nina que an sue casa nun le faltaba nada. Eilha tenie un munton de monhecos, ursos, perros, gatos, alifantes, lhobos, raposas, de todos ls tamanhos, feitius i quelores. Uns znudos, outros cun bestidos de drumir, de salir i anté de pantomineiros. Carrocicos, jogos, chapéus i gorros.

Recebie-los de sue bó, sue mai i madrina i até de las sues amigas. Mas de ningun eilha gustaba, nien le querie dezir a naide que nun gustaba deilhes. Antolhada por doces, chegaba a anraibar-se culs einocentes monhecos que nun tenien culpa ningua i todos eilhes bien guapos! Chegaba a poné-los a las scuras, ancerrados na arca que tenie ambaixo la cama. Mala que eilha era! A quantas ninas le gustarie tener alguns deilhes... Quantas festicas i carinos nun le íban a fazer a estes anfelizes monhecos.
Un die, a la boç de la raposa, ajuntórun-se todos i treminórun a dá-le ua liçon a la nina mala. Dixo-le la raposica pa ls outros:
- Eilha solo bai a daprender se un die quedar ancerrada, s’eilha fur ua mona sin poder çfender-se i tubir ls tratos que nós tenemos.
Assi fui. La raposica chubiu-se nun bardeiro que staba atrás la puorta, agarrou l chapéu alto i, toda bestida de negro, botou estas palabras mágicas:
- Zás-ca-tra-paç, para fazer la bingancia bira-me bruxa se sós capaç.
Quando la nina mala quedou solica an casa, la bruxa achegou-se al pie deilha i topou-le cul palo na cabeça dezindo:
- Bira-te mona para daprenderes a ser buona.
Amabília quedou armana a todos ls outros monhecos. Estes, sien perder tiempo, botórun-la pa l’arca bielha de l triato. Ancerrada ne l scuro, sien naide pa le acudir, todos ls monhecos oubírun la mona arrependida chormingando. Quando antendírun que yá sabie la liçon, la raposica çfizo la bruxerie. Abrírun l’arca bielha i dende saliu la nina, toda anfarruscada.
Agora to ls dies eilha ls ponie a la jinela i quando s’iba pormetie nun tardar i benir debrebe para an pie deilhes. Amabília sabie agora que anté ls caramonos gústan de mimos.
Natália Antão