LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 19/04/2005 - 19:02


CANTO III

68
«Lhougo se bai atrás desta bitória
L Rei siempre ancansable, ajuntando
Giente de todo l Reino, que la glória
Era andar siempre tierras cunquistando.
Bai lhougo a Badajoç i pa la stória
Alcança sou deseio, batalhando
Cun tanto sfuorço i arte i balentie,
Que a las outras la puso an cumpanhie.
69
«Mas l alto Dius, que para algun die guarda
L castigo daquel que lo merece,
Ou pa que ganhe eimenda, tamien tarda,
Ou segredos que l home nun conhece,
Se siempre anté eiqui l Rei resguarda
De ls peligros a que assi se ouferece,
Agora nin defénsia le deixaba,
Maldiçon de la mai que presa staba:
70
«Que, stando na cidade que circara,
Circado neilha fui puls Lhioneses,
Pus la cunquista deilha le tirara,
De Lhion sendo, i nó de ls Pertueses.
La maluquice eiqui le sal bien cara,
L que a muitos le passa muitas vezes,
An fierros quebra piernas, yá salido
A la batailha, i fui preso i bencido.
71
«Afamado Pumpeu, nun tengas pena
De tous eilustres feitos mala sina,
Nin tampouco que Némesis ourdena
Tou suogro haber de ti bitória dina,
Yá que l muito friu Fásis ou Siena,
Que a nanhun cabo la selombra anclina,
L Beotes gelado i lhinha ardiente
Te tubo miedo cumo to la giente.
72
«Yá que la rica Arábia i que ls farozes
Heiníocos i Colcos, que la fama
L Béu dourado stende, i ls Capadoces
I Judeia, que un Dius adora i ama,
I ls molhengos Sofenos i ls atrozes
Celícios, cula Arménia, que arrama
Las augas de ls dous rius que l manadeiro
Ténen noutro mais alto i santo outeiro,
Traduçon de Fracisco Niebro