class="html not-front not-logged-in one-sidebar sidebar-second page-node page-node- page-node-162065 node-type-noticia">

            

LS LUSÍADAS

Qua, 17/08/2005 - 16:22


CANTO III

138
«De l justo i duro Pedro nasce l brando
(Bede d’la natureza l çcuncerto!),
Deixado i mui çcuidado, ye Fernando,
Que l Reino todo puso an muito aperto;
Que, benie l Castelhano derrotando
Las tierras sin defénsia, stubo acerca
De dar cuonta de l Reino anteiramente;
Que un fraco Rei faç fraca a fuorte giente.
139
«Ou fui castigo cierto de l pecado
De tirar Lianor a sou marido
I casar-se cun eilha, d’ancantado
Nun falso parecer mal antendido,
Ou fui que l coraçon, adominado
Pul mal bício, de quien se biu rendido,
Dóndio se fizo i fraco; i bien parece
Que un fraco amor ls fuortes anfraquece.
140
«De l pecado tubírun siempre pena
Muitos, que Dius lo quijo i premitiu:
Ls que fúrun roubar la guapa Heilena,
I cun Ápio tamien Tarquino l biu.
Por quien Dabide Santo se cundena?
Ou quien la Tribo eilustre le çtruiu
A Bajamim? Bien claro mos l’ansina
Por Sarra Faraó, Siquém por Dina.
141
«I puis, se ls peitos fuortes anfraquece
Un nun aceito amor mui zatinado,
Bien ne l filho de Almena s’aparece
Quando an Unfale andaba trasformado.
Marco Antonho la fama se l scurece
De a Cleópatra ser afeiçonado.
Tu, Peno afertunado, l sentiste
Quando ua moça probe na Apúlia biste.
142
«Mas quien puode lhibrar-se, por bintura,
De ls lhaços q’arma Amor serenamente
Antre rosas i niebe houmana pura,
Ne l ouro i l alhabastro transparente?
Quien, dua pelegrina fermosura,
Dun búltio de Medusa propiamente,
Que l coraçon cumbirte, que ten preso,
An piedra, nó, mas an deseio aceso?
143
«Quien biu un mirar firme, un géstio brando,
Ua suable i angélica eiceléncia,
Que stá siempre las almas trasformando,
Que tubira contra eilha rejisténcia?
Pula cierta çculpado stá Fernando,
Para quien ten de amor muita spriéncia;
Mas antes, por sue lhibre fantesie,
Por muito mais culpado l julgarie.
Traduçon de Fracisco Niebro