class="html not-front not-logged-in one-sidebar sidebar-second page-node page-node- page-node-162444 node-type-noticia">

            

LS LUSÍADAS

Ter, 18/10/2005 - 15:33


CANTO IV

36
«Sentiu Juan l’afronta que passaba
Nuno, que, capitan l mais sabido,
Todo corrie i bie i a todos daba,
Cun perséncia i palabras, bun sentido.
Qual lhiona parida, fiera i braba,
Que ls filhos, que deixou ne l niu scundido,
Sentiu que, anquanto cena le buscara,
L pastor de Massilha se ls roubara,
37
Cuorre cun rábia i tembra i cun rugidos
An sentido pon ls montes Siete Armanos:
Assi Juan, cun outros bien scolhidos
De ls sous, lhougo als purmeiros dá las manos:
- “Ah fuortes cumpanheiros, ah chubidos
Cabalheiros, tan fuortes i ls mais sanos,
Defendei buossas tierras, que la sprança
De lhibardade stá an buossa lhança!
38
«Bedes-me eiqui, Rei buosso i cumpanheiro,
Que antre lhanças i frechas i arneses
De ls einemigos cuorro i sou l purmeiro;
Batalhai, berdadeiros Pertueses!»
Esto dixo l hounrado guerreiro
I, baláncia la lhança quatro bezes,
Cun to la fuorça atira; i custe tiro
Muitos dórun l último suspiro.
39
«Outra beç animada, la sue giente,
Cua sana bergonha i l’honra afeitos,
A ber qual mais, cun ánimo baliente,
Ne l Márcio jogo ganhará mais feitos,
Porfia; tinhe l fierro l fuogo ardiente;
Rómpen malhas purmeiro i apuis ls peitos.
Recíben a la par i dan feridas,
Cumo quien nun fai couso de sues bidas.
40
«Mándan muitos a ber l Estígio lhago,
Que an sou cuorpo la muorte i l fierro antraba.
L Mestre muorre eilhi de Santiago,
Que fortissimamente batalhaba;
Muorre tamien, fazendo grande strago,
Outro Mestre, mi ruin, de Calatraba.
Ls Pereiras tamien, arrenegados,
Muorren, arrenegando l Cielo i ls Fados.
Traduçon de Fracisco Niebro