Ter, 28/06/2005 - 18:44
Ora, habie an Zenízio un home que le chamában tiu Manuel Marie, que era mui xordo. Un die, mie mai, la tie Marie, passou por el a camino de la huorta de l Monte, d’adonde aquel benie cun ua carrada de bóbedas i até bien alta, porque l carro de las bacas chiaba muito, i dixo-le assi:
-Dius bos deia buonas tardes.
L tio Manuel Marie, acenhando cun la cabeça, respundiu-le:
-Ye berdade.
Starien ls dous nessa altura bien loinge de pensar que, muitos anhos apuis, se haberien de ancuntrar an Lisboua nun de ls cumbíbios ourganizados pula Associaçon Nial de la Boubielha, que ls sous filhos ajudórun a formar para ajuntar ls de Zenízio que bíben an Lisboua i alredores. Mas assi fui. Quedórun sentados un al pie de l’outro, na mesa de honra, nun fússen eilhes ls más bielhos de ls persentes. Lhougo nas purmeiras cumbersas, la tie Marie stranhou i lhougo le preguntou al tiu Manuel Marie:
- Anton tu agora, apuis de bielho, ye que oubes melhor do que an nuobo?
-Ye berdade, respundiu-le l tio Manuel Marie, bien cierto de l que habie oubido. Çque pus l’ apareilho, oubo mi bien.
- Pus anton bou a tener que l poner tamien porque you yá stou xordica de todo. Mas tamien sou más bielha do que tu. Yá tengo nobenta e dous. I tu quantos yá faziste?
I assí cumbersórun to la tarde, se calhar más que an toda la bida, que bibírun bien acerca un de l’outro, an Zenízio. Dius Nuosso Senhor lhebou-los, als dous, hai bien pouco tiempo. Que le tenga las almas an çcanso.
Basílio João