L barbeiro de fuora

PUB.

Qua, 21/02/2007 - 16:24


Nunca m'afiç al nuosso barbeiro anquanto era garoto. Dende que, inda hoije, nun me gusta d'ir a çquilar l pelo. Se ye ua de las poucas cousas que médran an to la nuossa bida, porquei tenemos que ateimar?

Mas tiu Pelhegas, assi era coincido l barbeiro de la Pruoba, que todos ls deimingos i dies santos benie a Zenízio a scarolar barbas i rapar cabeças, nun tenie culpa que nun se gustasse del. La falta d’angeinho i l pouco jeito, andában a la par de las tejeiras mal afiladas. Para mi era solo mie mai ampeçar culas queixas a miu pai i ampeçaba l miu sufrimiento. Era tamanho que lo trocaba por muitas tardes de pastor sien jóldia, sien cántara i sien cerrona.
- A ber se mandas ls garotos a Pelhegas, ándan parende cua melena que nun hai pende que entre cun eilhes. Quien ls bei cuida que nun ténen nien pai nien mai, cumo zbalidos, anté me lhieban an bergonhas ir a la scuola assi. De pelo çquilado ye outra cousa, qualquiera beste los ampimpona.
Sentar-me na silha i l tiu agarrar naqueilha maquineta bielha i las tejeiras arrepelában tanto que you tremie de ls pies a la cabeça, mais que se tubisse apanhando nabiças chenas de carambelo pula manhana çpuis de nuite gelada. Aquel traca-traca, abaixo i arriba suobre las oureilhas, era pior que chocalhada, nunca sabie se me çquilaba se me lo arrancaba. Nun habie mas nin meio mas, cumo miu pai siempre fui fragués de tiu Pelhegas, siempre que íbamos a la tortura, yá le habie ancumendado l recado. Dezie el:
- Buosso pai dixo-me que bos querie ber de cachaço lhimpo. Bai a máquina, botamos solo las tejeiras na marrafa. Tengo que le fazer la buntade pus ye el que me dá la maquila de trigo, çpuis de las trilhas.
Ye l mesmo que dezir que palabra ou lhamúria de garoto pa lo deixar un cachico más crecido nun serbie de nada. Las reglas nesse tiempo porqui nestas cousas éran assi, la mai nun le gusta, l pai tamien i l tiu Pelhegas rapaba. L que sobraba para mi era apanhar friu na cabeça i arremedos de las rapazas. Si, porque de cabeça scabelhada nun hai screncha, i ua screncha guapa amproua, daba jeito, daba nas bistas i siempre ajudaba na cumbersa cun eilhas, era meio camino. Nun ye por acauso que l outro dezie quando s’agababa, "you anté sou un rapaç bien pimpon, nun tener pelo ye que m'afeia".
Quedaba un pouquito más cuntento quando sabie que nun era solo cumigo, cul miu armano mais nuobo que nestas cousas de screnchas siempre querie lhebar la melhor, era rapaç que nun s’iba a lhado nanhun sien se mirar un munton de bezes ne l speilho çpindurado na prieça de casa. Dando siempre la redadeira pendadela nun fusse por ende a quedar algun pelo fuora de l risco. Cuidaba-se bien, tenie proua cula screncha. Tamien el quedada anrezinado quando íbamos al barbeiro. L mais cierto serie nanhun garoto gustar de barbeiros, que sei you?
Faustino Antão