LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 19/12/2006 - 16:14


Canto VII

32
«Esta porbíncia, de que l puorto agora
Cunquistado habeis, Malabar se chama;
De l culto antigo ls Ídolos adora,
Que acá por estas partes bien s’arrama;
De defrentes Reis ye, mas noutra hora
Dun solo fui, segundo antiga fama:
Saramá Perimal fui redadeiro
Rei que este Reino tubo ounido i anteiro.
33
«Mas, cumo a esta tierra anton benírun
Dalhá de l mar Arábico outras gientes
Que l culto de Maomé culhes traírun,
Fui nel que m’ansinórun mius parientes,
Dou-se apuis que, pregando, cumbertírun
L Perimal; de sábios i eiloquientes,
Fázen sue Lei garrar cun ferbor tanto
Que s’aperpuso neilha morrer santo.
34
«Naus arma i neilhas mete, curjidoso,
Para oufrecer, rica mercadorie,
I neilhas ir a ser relegioso
Donde l Porfeta stá que la Lei dezie.
Antes que fura, l Reino poderoso
Culs sous reparte, porque nun tenie
Ardeiro própio; faç ls mais stimados
Ricos, de probes; libres, de adomados.
35
«A un Cochin i a outro Cananor,
Outro Chale, outro l’ilha d’la Pumienta,
Outro Coulon, a outro Cranganor,
I l restro, a quien l mais sirbe i le cuntenta.
Un moço, a quien tenie muito amor,
Despuis que todo dou, se l’apersenta:
Para este Calecu solica fica,
Cidade por comércio nobre i rica.
36
«Esta le dá, cul títalo eicelente
D’Amperador, que subre ls outros mande.
Esto feito, se bai mui deligente
Adonde an santa bida acabe i ande.
I deiqui ben l nome de potente
Çamorin, mais que todos dino i grande,
Al moço i decendientes, donde ben
Este que to l Ampério manda i ten.
Traduçon de Fracisco Niebro